Door: Jenny Ligterink
Foto: Jenny Ligterink
Corona. Niks totale bewegingsvrijheid, maar spelregels waar ik me aan heb te houden en als extra complicatie 'OUD'! Het wilde er bij mij maar niet in dat ik bij een groep hoorde maar er kwamen onmiddellijk signalen dat dit wel de realiteit was doordat hulp van alle kanten werd aangeboden. Een probleem. Hoe kon ik deze lieve mensen, zonder ze teleur te stellen, duidelijk maken dat ik eerst zelf wilde uitvinden hoe ik mij tot deze nieuwe situatie zou verhouden?
Er was nog genoeg eten in huis dus kon ik er even de tijd voor nemen. Maar al na een paar dagen kreeg ik de behoefte om op de fiets te stappen want fietsen is voor mij bijna dagelijkse (lievelings) kost en bovendien moest er toch ook één en ander aangevuld worden in de voorraadkast. Ik zou de ‘intelligente lockdown’ (ik blijf het mooie woorden vinden maar weet niet waarom) gaan testen maar durfde niet zo goed.
Ik hoopte dat de buren, die zulke lieve hulp hadden aangeboden, mij niet zouden zien. Roekeloos mens! Ik koos de veiligste route en merkte al snel dat ik vrijwel niemand tegenkwam, laat staan een oudere. De onrust bleef maar ik zette door tot ik in de supermarkt kwam en me wezenloos schrok van de lege schappen. ‘Wat is hier aan de hand?’ Het ontsnapte mij maar niemand keek op of om!
Uit deze wereld wilde ik zo snel mogelijk weg, ik greep hier en daar iets uit een vak dat nog gevuld was en was bang voor een hamsteraar te worden aangezien toen ik er met twee zakken drop vandoor ging.
Thuisgekomen leek de wereld als vanouds. Geen idee van Corona, ik kon gaan en staan waar ik wilde zonder anderhalve meter in acht te nemen en vrijelijk alle kanten op hoesten en proesten. De tijd verstreek, ik hield me bezig met lezen, puzzelen enzovoort, maar miste tennis, sport en werk in de wereldwinkel. Lekker bewegen is mijn grote behoefte!
Gelukkig brak het mooie weer aan. Er moest hout gekloofd worden en de tuin vroeg om onderhoud. In mijn huis woont een grote tuinman die van zaaien, scheuren, poten etc. houdt maar er moet ook gewied worden en daar houd ik wel van. De combinatie bewegen, mooi weer en geen sport was aanleiding voor mij om me maar eens stevig in te zetten al het onkruid in de tuin de baas te worden.
Ik weet dat er ware GroenLinks gelovigen zijn die vinden dat onkruid niet bestaat maar tot die groep behoor ik (nog) niet. We hebben een overvloed aan zevenblad, rode klaver, euphorbia en kleefkruid, maar ik heb het nu vooral op hondsdraf voorzien.
Had ik andere jaren al moeite gedaan om het naar een andere wereld te helpen, nu heb ik zeeën van tijd en moet het gebeuren, je kunt zeggen dat er sprake is van een soort drive! Tot nu lukt het wat mij betreft aardig, maar voor de hondsdraf is het waarschijnlijk gelukkig dat er weer gesport kan worden. Fijn, ik ga binnenkort weer beginnen!
Ik moet tot slot nog wel even vermelden dat juist toen ik dat nare gevoel tot een groep te behoren een beetje kwijt was er bij ons aan de deur gebeld werd. Er werd een mooie bos tulpen op de stoep gelegd met de boodschap: ‘Voor alle ouderen van 80 plus!’
Like onze Facebook en Instagram pagina's voor nieuwe verhalen.
