In het voorjaar 2019 kwamen er een aantal dorpsgenoten uit Nijeholtwolde bij elkaar, om de mogelijkheid te bespreken, de bermen kleurrijker te maken en in te zaaien met een verscheidenheid aan inheemse wilde bloemen, die goed zijn voor veel insecten en vlinders en bovendien een genot voor het oog. Er waren op dat moment al veel buurtgenoten enthousiast en bereid om de handen uit de mouwen te steken. Omdat we met zijn allen de expertise, ervaring en energie in huis hadden, wisten we goed waar we aan begonnen. In het eerste jaar zouden we moeten maaien, frezen, uitharken, zaaien, rollen, uitharken en bewateren
Er volgde een gesprek met de gemeente, met positieve uitkomst. Onze bereidheid om goed voor de berm te zorgen en het bijkomende onderhoud op ons te nemen, werd gewaardeerd. We konden echter niet starten voordat de aanleg van de glasvezelkabel gerealiseerd was. En dus werd het wachten op de glasvezelkabelmaatschappij, die eerst in het voorjaar 2019 zou komen, vervolgens in het najaar en in het voorjaar van 2020 keken we nog steeds uit naar de kabel.
Inmiddels hadden we via Plaatselijk Belang Eensgezindheid een budget aangevraagd. Begin maart zouden we ons weer opmaken voor overleg. Vervolgens kwam de wereld tot stilstand en de mogelijkheid om te overleggen verdampte. Mijn werk lag volkomen stil en ik besloot een expositie in het Batavushuisje te maken, waarbij de nodige quarantaine regels in acht genomen konden worden. Ik ontving ook mijn dorpsgenoten en zo kwam ons bermproject weer ter sprake. We wilden niet langer wachten op de glasvezelkabel en vroegen ons af of we daarvoor niet een strook langs de wegkant vrij konden laten. We namen contact op met de gemeentelijke afdeling groenbeheer. Die had op dat moment andere zorgen. De eikenprocessierupsbestrijding vroeg alle aandacht. Ondertussen polsten we dorpsgenoten. 25 mensen reageerden enthousiast. We waren er bijna allemaal van overtuigd dat we meteen moesten beginnen. Juist in deze vreemde tijd, had iedereen behoefte aan verbinding en daadkracht. Het was al half mei en het zaad moest de grond in. Er leek regen op komst te zijn. Het moest snel en we gingen vast de bermen maaien. We maaiden met alles wat kon maaien en harkten het maaisel met zijn allen.
Er kwam, versneld overleg met de gemeente. De gemeenteambtenaar zou voor ons het juiste zaaimengsel bestellen. We namen tips en aanwijzingen ter harte. Een week later waren we aan het frezen. Gelukkig was er iemand die zijn frees aan deze bermen wilde wagen. De vraag was hoeveel puin en steen we tegen zouden komen. Het viel allemaal erg mee. De week die volgde, werd goed besteed aan het puinruimen en uitharken. Iedereen deed dat op zijn eigen moment en in eigen tempo voor zijn eigen erf en `s avonds harkten we de grote stukken in ploegjes. Het mooie was, dat het project inmiddels uitgezaaid was naar het volgende dorp. Een aantal bewoners aan de Stadburen in Nijelamer deden graag mee.
Vrijdag 22 mei kon het wilde bloemenmengsel afgehaald worden en Zaterdagochtend 23 mei stonden we met emmertjes klaar, om daarin het afgewogen zaad en het scherpe zand te mengen. De dag daarvoor waren er al stukjes van 10 m2 gemarkeerd. We zaaiden en harkten het zaad in en om 11 uur ontvingen we wethouder Mariska Rikkers, die ook een goede hand van zaaien bleek te hebben. `s Middags om een uur of 3 waren we klaar met de Heirweg, Weerdijk en Stadburen tot het bord Nijelamer. Het hele stuk werd ingerold. Er was nog een spannend punt: Kwam er regen? We keken naar de buienradar. Het spande er om. En toen het wonder: om 23 uur ging het goed regenen. 5 mm in de regenmeter. Zondag kwamen er nog een paar mm bij. De week daarop was er weer droogte voorspeld. We zouden moeten bewateren. Maar ook dat kwam goed. Met de giertank werden de berm nogmaals nat gehouden.
Natuurlijk is het nu heel spannend of onze inspanningen bloemen op gaan leveren. We hebben stukken met paaltjes afgezet om het verkeer te helpen herinneren uit de berm te blijven en we zetten overal mooie bordjes neer. Het is bedoeling dat buurtbewoners zelf het onderhoud voor hun rekening nemen en zover we nu kunnen zien, is iedereen daartoe gemotiveerd.
Wie meer over ons project wil weten, kan zich deze zomer laten informeren in het Batavushuisje. Daar is vanaf 28 juni een nieuwe expositie èn beeldmateriaal van onze acties in de bermen. De expositie heet: “Maar het leven gaat door”. De WONDERKAMERS worden gevuld met fantastische organismen van Mathilde Hemmes, een bizarre machine van Raimond Evers en een witte wereld van porselein van mij. Welkom!
Sigrid Hamelink
WONDERKAMERS, Batavushuisje, Heirweg 57 Nijeholtwolde Van 28 juni t/m 16 augustus van di t/m zo 14.00 tot 17.00 uur