In het begin van de crisis zat ik elke avond aan de buis gekluisterd te kijken en te luisteren naar wat alle geleerden en experts te zeggen hadden omdat ik, als medische leek, alles wilde weten over dit virus. Na enkele weken toen de experts vervangen werden door zogenaamde “BN’ers” die alles over dit onderwerp wisten te vertellen werd het tijd om maar weer eens een boek te pakken.
En dan zit je in het zonnetje in je tuin om je heen te kijken. Naast me mijn jongste kleindochter van 18 maanden die nieuwgierig en onbevangen om zich heen kijkt naar alles wat er om haar heen gebeurd. De vogels fluiten en zijn druk aan het nestelen. Er lopen ganzen voorbij met hun pas geboren kroost. De tuin komt weer helemaal tot leven. Als er in de natuur een dierensoort wordt getroffen door een virus of een dodelijke ziekte zeggen we ‘Tja…dat is de natuur’. Wij mensen zijn, veel beter dan de meeste diersoorten, in staat om onszelf te beschermen en maatregelen te nemen om de negatieve impact zo veel mogelijk te beperken. Tenminste in de welvarende westerse wereld. Grote delen van onze aarde ontberen echter nog allerlei voorzieningen om de impact van het virus te bestrijden.
De technologische ontwikkelingen zijn de laatste decennia verschrikkelijk hard gegaan. We face-timen, we beeldbellen, we surfen op het internet de hele wereld over en zijn direct op de hoogte van alle gebeurtenissen waar ook ter wereld. Onze materiele welvaart is enorm toegenomen. Productie van goederen wordt uitbesteed aan landen waar de loonkosten het laagst zijn. Wij halen onze grondstoffen veelal uit landen waar de levensstandaard vele malen slechter is dan in onze westerse wereld. Wij bewerken onze grond en behandelen onze dieren om er met zo weinig mogelijk kosten zo veel mogelijk rendement uit te halen.
Ik lees steeds vaker dat we ons op een heilloze weg bevinden. We moeten weer terug naar minder globalisering, minder mondialisering, minder consumeren (minder, minder, minder….waar heb ik dat eerder gehoord?). Gelukkig zien we steeds meer initiatieven ontstaan van lokale producenten die de handen ineen slaan om gezamenlijk hun producten aan de man te brengen. Steeds meer boeren kiezen voor een biologische bedrijfsvoering. Steeds meer mensen raken ervan overtuigd dat het anders moet. Dat we zuiniger moeten zijn op onze aarde. Dat welzijn ons gelukkiger maakt dan welvaart. Dat de wereld na Corona een andere zal zijn dan de wereld ervoor.
Ik kan me de autoloze zondagen nog herinneren. De rondweg om Leeuwarden was geasfalteerd en was dus een heerlijke plek om te rolschaatsen en te spelen. Alle mensen vonden het geweldig, echte zondagse rust en stilte om je heen en iedereen vond het een verademing en dat we dit er in moesten houden en niet meer op zondag met de auto moesten gaan toeren. Toen de beperkingen werden opgeheven was echter binnen de kortste keren alles weer gewoon bij het oude. Ik ben benieuwd hoe het nu straks verder zal gaan……